11 Δεκ ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ – Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης «Εσωτερικός Ρυθμός»
«Νεκρές φύσεις με αντικείμενα και λουλούδια αποτελούν τη θεματική ενότητα των έργων της Αλίκης Τουρνικιώτη, που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση. Ο ιδιωτικός της χώρος αποκαλύπτεται αποσπασματικά μέσα από τις πολύχρωμες ζωγραφικές συνθέσεις, αντανακλώντας τον λειτουργικό και απέριττο χαρακτήρα του παράλληλα με μια διάχυτη αίσθηση πηγαίας εσωτερικής ενέργειας και ευφορίας.
Χρηστικά αντικείμενα που αποκλίνουν από τους κατακόρυφους άξονές τους και στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος, ενταγμένα σε ένα διασπασμένο εσωτερικό δωματίου, διασταυρώνονται με τα σχήματά τους, αναπτύσσοντας μια σύνθετη μεταξύ τους σχέση. Κρυστάλλινα ποτήρια και φιάλες κρασιού, πιάτα τοποθετημένα πάνω σε πολύχρωμα τραπεζομάντιλα με διακοσμητικά γραφήματα, δοχεία και βάζα με λουλούδια, φρούτα και φυτά, τμήματα καθισμάτων και επίπλων, αποτυπώνονται αφαιρετικά με σχεδόν υπαινικτική διάθεση, κατακλύζοντας ασφυκτικά το σύνολο της σύνθεσης.
Τα αδρά σκουρόχρωμα ή εγχάρακτα περιγράμματα οριοθετούν τη μορφή των αντικειμένων, που διακρίνονται για τη γεωμετρική τους οργάνωση σε ορθογώνια ή ελλειπτικά αλλεπάλληλα σχήματα.
Η δυναμική ανάπτυξη του σχεδίου σε επαναλαμβανόμενα γραμμικά ίχνη, σε ευθείες, κυκλικές, τεθλασμένες ή τεμνόμενες γραμμές και σημεία, παραπέμπουν σε αναφορές στο γυναικείο και ανδρικό φύλο, καθώς νοηματικά συνδέονται με τις έννοιες της δημιουργίας, της σύνθεσης και της γονιμότητας, ή αντίστοιχα της διαδρομής, του ταξιδιού και του προορισμού.
Μέσα από την νευρώδη εφαρμογή τους αποκτούν κινητικότητα και ρυθμό, ενώ σε συνδυασμό με τον αυθόρμητο χειρισμό ανάγλυφων και ελλιπώς αναμεμειγμένων έγχρωμων αποθέσεων, χαράξεων, διαγραφών και αποσύρσεων, δημιουργούνται τοπικές εστίες τονικών και χρωματικών εκρήξεων με έντονη υλική υπόσταση και χειρονομιακό χαρακτήρα.
Το γυναικείο στοιχείο και ο έρωτας απασχολούν τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις της Αλίκης Τουρνικιώτη. Η ζωγραφική της προκύπτει ως πηγαίο οργανικό αίτημα και εκδηλώνεται μέσα από την κατασκευαστική αμεσότητα των νεκρών φύσεων, αποκαλύπτοντας μια σύνθετη δομή και λειτουργία. Γραμμές και σχήματα, χρώματα και όγκοι, ίχνη και σημεία, συμπλέκονται σε πολύπλοκους, σχεδόν πρωτόγονους συσχετισμούς, ανατρέποντας τη φαινομενική στασιμότητα ή τη σιωπή των αντικειμένων και του εσωτερικού χώρου που τα περιβάλλει. Απαλλαγμένες από όποιους περιοριστικούς θεωρητικούς και τεχνικούς κανόνες, οι συνθέσεις της αποκτούν δυναμική ροή, κινητική ένταση και ένα ενστικτώδη ερωτικό ρυθμό, παραπέμποντας σε μια αρχέγονη λειτουργία της γονιμότητας, της δημιουργίας ή της αναπαραγωγής».
