11 Δεκ ΜΕΛΙΤΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ – Καθηγήτρια στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ.
Η ζωγραφική της Αλίς Τουρνικιώτη μπορεί να κατανεμηθεί χρονικά σε τρεις χρονικές περιόδους, την εποχή μέχρι το 1988, από το 1988 μέχρι περίπου το 1996-7 και την περίοδο από το 1997 μέχρι σήμερα. Όπως συμβαίνει πολύ συχνά με τους καλλιτέχνες, τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στις τρεις φάσεις δεν είναι απολύτως σαφή και πολλές φορές εικαστικά ζητήματα που την απασχολούν επανέρχονται σαν μία έμμονη ιδέα που αναζητά την υλοποίησή της με διαφορετικούς τρόπους.
H περίοδος από το 1978 μέχρι το 1988 χαρακτηρίζεται από τις πρώτες ενθουσιώδεις προσπάθειες στην αποτύπωση της φυσικής πραγματικότητας, τις αναζητήσεις και τους πειραματισμούς στο θέμα της απόδοσης του χώρου. Θέματα είναι λουλούδια, νεκρές φύσεις, εσωτερικά και γυναικείες φιγούρες, όπου διαφαίνεται το πάθος για το χρώμα και την ανάλυσή του. Τα πορτραίτα αυτής της περιόδου είναι απεικονίσεις κοριτσιών, στα οποία με το χρώμα γίνεται η προσπάθεια για την αποτύπωση του ανάγλυφου του προσώπου. Στην δεύτερη φάση, από το 1988 μέχρι περίπου το 1997, που θα μπορούσε να ονομασθεί και περίοδος πειραματισμών, η καλλιτέχνις, αξιοποιώντας την εμπειρία της, προχωρεί με μεγαλύτερο δυναμισμό στην απόδοση του εσωτερικού χώρου και της ανθρώπινης μορφής.
Η παρατήρηση της φύσης έχει δώσει τη θέση της στην αισθαντική και ενστικτώδη πολλές φορές αποτύπωση της ορατής πραγματικότητας.
Τέλος, τα τελευταία χρόνια, η Alice Τουρνικιώτη, ώριμη πια, φαίνεται να έχει κατασταλάξει σε μία καθαρά προσωπική εικαστική διατύπωση. Τα θέματα – γυναικείες μορφές και εσωτερικά – αντιμετωπίζονται με ένα ιδιαίτερο τρόπο, στον οποίο κυρίαρχα είναι τα στοιχεία του αισθησιασμού, της κομψότητας, του εξωτισμού, τα οποία υποστηρίζονται από τα έντονα χρώματα. Τώρα χαρακτηριστική είναι η χρησιμοποίηση τελάρων μεγάλων διαστάσεων. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα σχέδια σε κάρβουνο τα οποία πραγματοποιεί, είτε με το σκοπό να τα μεταφέρει σε λάδι, είτε βασιζόμενη σε ήδη υπάρχοντα έργα ζωγραφισμένα με λάδι. Τα τελευταία έχουν αρχίσει και δίνουν την εντύπωση ανάγλυφου, σαν να είναι έτοιμα να ξεφύγουν από την επίπεδη επιφάνεια και να μεταβληθούν σε τρισδιάστατες φόρμες μέσα στο χώρο.
