11 Δεκ AΘΗΝΑ ΣΧΙΝΑ – Ιστορικός τέχνης, 2000
«…Τη ζωγράφο ενδιαφέρει ο ψυχισμός και η εσωτερική ακτινοβολία προσώπων και πραγμάτων. Τη θέση τους, στην κάθε σύνθεσή της, την καθορίζει η συνομιλία που αναπτύσσουν, η ζωντάνια και η θαλπωρή που υπαγορεύουν, οι κλιμακώσεις των εντάσεων που μεταδίδουν, ο παλμός και η εκφραστικότητα που αποκτούν, μέσα από τον χειρισμό μιας γρήγορης πινελιάς.. Ο χώρος και οι μορφές διαθέτουν συνάφεια, πηγάζοντας πάντοτε από μία ιδιάζουσα ατμοσφαιρικότητα.
Το χρώμα της Αλίς Παπαδοπούλου ταυτίζεται με το φως και τις τονικότητες των διακυμάνσεών του, χωρίς να διακρίνεται ωστόσο σταθερή εστία, αλλά με βάση τους ρυθμικούς συσχετισμούς πλαστικότητας και σχεδιαστικής γραφής των μορφών. Η εσωτερική κατανομή των συσχετισμών του χρώματος είναι μετεμπρεσιονιστική και αλλού εμφανίζεται με φωβιστικές εντάσεις, προκειμένου η ζωγράφος με τον εξπρεσιονιστικό της δυναμισμό, να αποδώσει τα θέματα της μέσα από μια ετεροκαθοριζόμενη κάθε φορά αυτονομία των υποσύνολό της.
Το Γεγονός αυτό της επιτρέπει να μην δεσμεύεται επιπλέον από καμμιά συμβατική προοπτική ανατρέποντας κάθε σταθερότητα.
Στα έργα της, επειδή ακριβώς παρουσιάζει και ταυτοχρόνως εικαστικά σχολιάζει βιώματα και μνήμες από εσωτερικούς χώρους και υπαίθριους, από κοντινά και μακρινά πλάνα για εποχές που πέρασαν, άλλες που τα γνωρίσματά τους ακόμη μας συντροφεύουν, η Αλίς δημιουργεί πεδία προβολής και υποχώρησης μιας σημασιολογικής προοπτικής.
Ο θεατής περιεργάζεται και διεισδύει στις πραγματικότητες που η ζωγράφος του παρουσιάζει, καθώς τα θέματα της διακρίνονται για μια βαθειά νοσταλγία και ένα αισθησιακό εξωτισμό, ενώ παράλληλα διαθέτουν ειλικρίνεια και αληθοφάνεια, χωρίς ποτέ να εστιάζουν στο συγκεκριμένο. Η Αλίς ζωγραφίζει με πηγαιότητα και δημιουργική ελευθερία, αποδίδοντας τις μορφές και το περιβάλλον τους μέσα από μια αυτοματική, θαρρεί κανείς γραφή. Σχεδιάζει με το χρώμα και χρωματίζει με το σχέδιο, την ώρα που ο χώρος γεννά τις μορφές και εκείνες προσδιορίζουν τις διασημάνσεις του. Η αβίαστη πινελιά της, γεμάτη φως και χρώμα, δύναμη και ευαισθησία, τόλμη και υποβλητικότητα, ρευστότητα και ταχύτητα, πυκνότητα και αλλού διαφάνεια, μας μεταφέρει σε ένα κλίμα ανθοφορίας, εκεί που όλα έχουν τελειώσει και ξαναρχίζουν στις παρυφές της λησμονιάς και στις εκτάσεις της ενατένισης. Οι μορφές της Αλίς, άλλοτε μοναχικές και άλλοτε πλαισιωμένες, μεταδίδουν την αγαπητική σχέση, τη συμφιλίωση των αντιθέσεων και τη συντροφικότητα. Μας μεταδίδουν επίσης, μέσα από μια «αθωότητα» του βλέμματος, την αισιοδοξία τους και τη λαχτάρα για τη ζωή, υπερφαλαγγίζοντας τα αδιέξοδα με τις ανατροπές τους. Οι αλλαγές ρυθμού και οι συνεχιζόμενες αναπλάσεις των μορφών, σχηματίζουν ένα «τοπίο», όπου μέσα από τα επίπεδα του το τυχαίο γίνεται καθοριστικό και το σταθερό μεταβάλλεται σε φευγαλέο, φτάνοντας συχνά μέχρι τα κράσπεδα του ονείρου και της φαντασίωσης».
