11 Δεκ AΘΗΝΑ ΣΧΙΝΑ – Ιστορικός τέχνης, 2000
«…Ο κόσμος που εμπνέεται (η Αλίς Παπαδοπούλου-Τουρνικιώτη) είναι ο κόσμος της πραγματικότητας, αντλεί ερεθίσματα από την καθημερινή ζωή…Ζωγραφίζει σχεδόν πάντα χωρίς προσχέδιο, απευθείας, και αυτό είναι αξιόλογο, αφού όταν αποφασίζει να πάρει ένα απόσπασμα και να το διαπραγματευτεί έχει ήδη μέσα της επιλέξει τους συνδυασμούς των χρωμάτων. Αυτό το πράγμα συνήθως γίνεται στην παλέτα. Εδώ γίνεται απευθείας πάνω στον καμβά. Εκείνο που τη χαρακτηρίζει είναι η ελεύθερη γραφή, γιατί έχει σχέση και με τα σχέδια της τα ασπρόμαυρα. Μπορεί και δίνει τόνους, σκιές, βάθος, και τα εκρηκτικά της αυτά αντικείμενα είναι πολλές φορές σαν να αιωρούνται. Αιωρούνται στο χρόνο, αιωρούνται και στο φως γιατί δεν έχουν καμία φωτεινή πηγή, οποιαδήποτε φωτεινή πηγή βγαίνει μέσα από τα πράγματα…Εκείνο που μας κάνει εντύπωση είναι ο εξαιρετικός τρόπος που δίνει το βάθος χωρίς προοπτική, ένα χαρακτηριστικό που προέρχεται από τα βυζαντινά χρόνια. Αν μπορούσαμε να πούμε ότι κάπου επηρεάζεται, εμπνέεται, είναι στην προοπτική από το Βυζάντιο-έχει πολλές φορές ανάστροφη προοπτική, στη σύνθεση από τον μετα-ιμπρεσιονισμό, στη γραφή από τον εξπρεσιονισμό και στην ένταση του χρώματος από τους φωβιστές Γάλλους καλλιτέχνες.. Η γραφή, η πινελιά της είναι ανάγλυφη και έχει μια ιδιοτυπία. Δεν είναι μόνο η ένταση που εκλύεται από το χρώμα. Είναι και η ίδια η φορά και το πάχος της πινελιάς που κάνει αυτό το πράγμα χυμώδες και ζωντανό…»
