11 Δεκ ΕΥΓΕΝΙΑ ΑΛΕΞΑΚΗ – Δρ. Ιστορικός Τέχνης
«Μόλις αντικρύζει κανείς τα έργα της αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα άτομο προικισμένο..Ο ρυθμός της γραμμής, η οποία δουλεύεται άψογα στα κάρβουνα, οι πολύχρωμες εκρήξεις στα λάδια, τις οποίες δείχνει, ωστόσο, να ξέρει να ελέγχει, βεβαιώνουν ότι έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση ταλαντούχου ατόμου.
Τεχνοτροπικά θα κατατάσσαμε την Αλίς στους καλλιτέχνες που επιλέγουν να εκφραστούν με την ελευθερία και την παρορμητικότητα της εξπρεσιονιστικής γραφής. Ωστόσο, ο εξπρεσιονισμός της δεν είναι σκοτεινός και απαισιόδοξος. Οι απόψεις εσωτερικών χώρων, με την απόλυτη διάχυση των χρωμάτων και του σχεδίου σε όλη την έκταση του πίνακα είναι εκρηκτικές και εκθαμβωτικές.. Οι γυναικείες μορφές είναι ερωτικές, πληθωρικές, καλλίγραμμες. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, αυτές οι κομψά παραμορφωμένες μορφές, που φέρουν στοιχεία από τον Amedeo Modigliani και τον Ludwig Kirchner, αποπνέουν ένα αίσθημα μελαγχολίας και φαίνονται να μην ικανοποιούνται από την ομορφιά τους και να παραδέχονται τη ματαιότητα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.
Γεγονός είναι ότι η ζωγράφος καταφέρνει, με γνώμονα το ένστικτο, τη φαντασία , τον ενθουσιασμό, τη φρεσκάδα αλλά και μία πολύ καλή αίσθηση του χρώματος και του ρυθμού της γραμμής, να αποδώσει ακριβώς αυτό που έχει μέσα της, τη χαρά για τη ζωή.. Σίγουρα ο κόσμος της Αλίς είναι παραμυθένιος, αλλά όχι ψεύτικος».
