11 Δεκ MARIO ANTOLIN PAZ – Ιστορικός Τέχνης, Μαδρίτη 2001
«…Τα έργα της Α. Παπαδοπούλου-Τουρνικιώτη αντιπροσωπεύουν, αν όχι μια υπέρβαση των ορίων του στυλ μπαρόκ, τουλάχιστον μία ευσυνείδητη εξερεύνηση ή ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή προς μία πραγματικότητα που αγωνίζεται να μετατραπεί σε γνήσιο χρώμα, μία πυρετώδης χαρακιά και διακοσμητική ευρωστία…Ο καλλιτέχνης μπαρόκ προσπαθεί να εισέλθει στην πολλαπλότητα των φαινομένων, στη ροή των πραγμάτων και στη συνεχή εξέλιξη. Οι συνθέσεις… είναι ανοιχτές και δυναμικές και τείνουν να υπερβούν τα όρια, τα σχέδια που την συνθέτουν ανταποκρίνονται σε μία μοναδική οργανική πράξη και δεν μπορούν να απομονωθούν το ένα από το άλλο.
Αυτό το δέσιμο μεταξύ των πραγμάτων, κατά τρόπον που όλα αυτά φαίνεται να αποτελούν μέρος ενός και μόνο «σώματος» που κινείται σε μία επιφάνεια, είναι χαρακτηριστικό των έργων της Α. Παπαδοπούλου: κάθε σπιθαμή της ζωγραφικής της είναι διακοσμημένο, τα μοτίβα που διακοσμούν το δάπεδο περιβάλλουν τα έπιπλα του δωματίου, ολισθαίνουν πάνω σε αυτά, τα σχέδια κλίνουν να ενωθούν χονδρά υφάσματα κρέμονται και συγχέονται με τις οριζόντιες επιφάνειες, τα αντικείμενα συστρέφονται για να ξεφύγουν από τις σκοτεινές περιοχές.
Αυτός ο κόσμος των χρωμάτων και της ύλης που ζωγραφίζει η Α. Παπαδοπούλου με ζωντανά χρώματα και με την σπάτουλα, διαπλάθοντας και εμπλουτίζοντας τη ζωγραφική της, μερικές φορές με επίχρυσα και περιοχές με ανάγλυφα, δεν μπορεί παρά να είναι ένα πορτραίτο χλιδής, στο οποίο αναμιγνύονται εξωτικά στοιχεία: είναι κατοικίες με κλασικά έπιπλα, τάπητες, ανθοδοχεία, φρουτιέρες και διακοσμητικά, όπου κατοικούν γυναίκες από την Ανατολή ή από την Αφρική που με τα βλέμματά τους μας μεταφέρουν σε κόσμους ονειρεμένους ή χαμένους…».
